พระสุนทรโวหาร ชื่อเดิมว่า “ภู่” หรือ “สุนทรภู่” (26 มิ.ย.2329 – 2398) เกิดหลังตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ได้ 4 ปี เข้ารับราชการเป็นอาลักษณ์ราชสำนักในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (ร.2) เมื่อสิ้นรัชกาลได้ออกบวชนานถึง 20 ปี ก่อนจะกลับเข้ารับราชการอีกครั้งในปลายสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.3) เป็นอาลักษณ์ในสมเด็จเจ้าฟ้าจุฑามณี กรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ในสมัยรัชกาลที่ 4 ได้เลื่อนตำแหน่งเป็น พระสุนทรโวหาร เจ้ากรมอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวังบวร ซึ่งเป็นตำแหน่งราชการสุดท้ายก่อนสิ้นชีวิต
สุนทรภู่เป็นกวีที่มีความชำนาญทางด้านกลอน ได้สร้างต้นแบบการประพันธ์กลอนนิทานและกลอนนิราศขึ้นใหม่จนกลายเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางมาจนถึงปัจจุบัน ได้รับยกย่องเป็น เชกสเปียร์แห่งประเทศไทย
ปี 2529 ครบรอบ 200 ปีชาตกาล สุนทรภู่ได้รับยกย่องจากองค์การยูเนสโกให้เป็นบุคคลสำคัญของโลกด้านงานวรรณกรรม
ผลงานที่มีชื่อเสียงของสุนทรภู่ เช่น นิราศภูเขาทอง , นิราศสุพรรณ เพลงยาวถวายโอวาท , กาพย์พระไชยสุริยา แลพระอภัยมณี เป็นต้น
นอกจากนี้ พระอภัยมณี ได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสรว่าเป็นยอดของวรรณคดีประเภทกลอนนิทาน และเป็นผลงานที่แสดงถึงทักษะ ความรู้ และทัศนะของสุนทรภู่อย่างมากที่สุด
