ความสัมพันธ์ระหว่างไทย – จีน หยั่งรากลึกและดำเนินมาอย่างยาวนาน โดยถือเป็นความใกล้ชิดสนิทสนมที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
จุดเริ่มต้นของมิตรภาพก่อตัวขึ้นจาก “สายลมการค้า” เมื่อพ่อค้าชาวจีนเดินทางเข้ามาเทียบท่าในสยามตั้งแต่ยุคก่อนการสถาปนากรุงศรีอยุธยา การค้าขายทางเรือได้สร้างความคุ้นเคยและความเชื่อมั่น จนกระทั่งพ่อค้าจีนและสยาม มีความสนิทสนมเป็นมิตรสหายกันราวกับพี่น้อง ความผูกพันทางสังคมและวัฒนธรรมระหว่างประชาชนจึงพัฒนาไปอย่างแนบแน่น
ชาวจีนในสยามได้ผูกโยงตำนานความศรัทธาเข้ากับสถานที่สำคัญ ดังเช่น การเรียกหลวงพ่อโตที่วัดพนัญเชิงว่า “ซำปอกง” ซึ่งเป็นชื่อเรียกหนึ่งของเจิ้งเหอ พวกเขาภาคภูมิใจในเจิ้งเหอในฐานะตัวแทนความยิ่งใหญ่แห่งราชสำนักจีน และพึ่งพาบารมีของพระพุทธรูปเพื่อคุ้มครองให้อยู่รอดปลอดภัยบนแผ่นดินสยาม
นอกจากนี้ ยังมีการแลกเปลี่ยนด้านวัฒนธรรมและศาสนาอย่างต่อเนื่อง สะท้อนให้เห็นว่า มิตรภาพไทย – จีน มิได้หยุดอยู่แค่บนเส้นทางการค้า แต่ได้ถักทอเป็นสายสัมพันธ์อันดีงามในระดับประชาชนมาโดยตลอด
