ท่ามกลางสถานการณ์อุทกภัยที่พัดพาความไม่แน่นอนเข้ามาในชีวิตของชาวหาดใหญ่ ณ ศูนย์พักพิงโรงเรียนหาดใหญ่รัฐประชาสรรค์ บรรยากาศในช่วงเช้าเต็มไปด้วยความกังวลของผู้ใหญ่และความสับสนของเด็กๆ ทีมเยียวยาจิตใจ หรือ MCATT ก้าวเข้ามาพร้อมกับภารกิจสำคัญ นั่นคือการดูแล”ใจ” ให้เข้มแข็งพอที่จะก้าวผ่านวิกฤตนี้ไปได้
พี่กุ๊ก หนึ่งในทีมงาน MCATT เล่าถึงวินาทีแรกที่เริ่มประกาศชวนน้องๆ มาร่วมกิจกรรมว่า ภาพที่เห็นคือ เด็กและวัยรุ่นกว่า 50 คนที่กระจายตัวอยู่ตามมุมต่างๆ ส่วนใหญ่มีแววตาที่ยังเต็มไปด้วยความกังวลและนั่งเงียบๆกับครอบครัวตัวเอง
“ตอนแรกน้องๆ เดินเข้ามาหาเราแบบเขินๆ กล้าๆ กลัวๆ ประมาณเกือบ 20 คนค่ะ บางคนยังดูเกร็งและวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด” พี่กุ๊กเล่า ทีม MCATT ของเรา จึงเริ่มจากกิจกรรมง่ายๆ ให้จับมือกันเป็นวงกลม เพื่อส่งต่อไออุ่นให้กัน แนะนำตัวสั้นๆ เลียนแบบท่าทางตลกๆ เพื่อละลายพฤติกรรม ตามด้วยการนั่งสมาธิสั้นๆ เพื่อดึงสติกลับมาที่ลมหายใจ ก่อนจะแจกกระดาษและสี ให้จินตนาการทำหน้าที่ระบายความในใจออกมา
ในความเงียบที่เริ่มผ่อนคลาย เด็กชายเอ (นามสมมติ) วัย 11 ปี ก้มหน้าก้มตาบรรจงวาดภาพลงบนกระดาษอย่างตั้งใจ เมื่อพี่กุ๊กเดินเข้าไปใกล้และถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “กำลังวาดอะไรอยู่คะ” น้องเอเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก แล้วตอบคำถามที่ทำให้พี่ๆ ทีมงานทุกคนต้องหยุดฟัง “บ้านครับ… แต่ผมไม่ได้อยากได้บ้านหลังใหญ่ขึ้นนะพี่ ผมแค่อยากได้บ้านแบบเดิม ที่มีพ่อ แม่ และทุกคน อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเหมือนเดิมครับ“ คำตอบนั้นเรียบง่าย แต่ทรงพลังจนทำให้ผู้ใหญ่หลายคนต้องหยุดฟัง ย้ำเตือนให้เรารู้ว่า ในยามวิกฤต สิ่งที่มนุษย์ต้องการมากที่สุดอาจไม่ใช่สิ่งของล้ำค่า แต่คือ “ความปลอดภัย” และ “ครอบครัว”
กิจกรรมศิลปะและการเล่นเกมในวันนั้น อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาคนทั่วไป แต่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกลับยิ่งใหญ่เกินคาดไว้ เมื่อเสียงหัวเราะใสๆ ของเด็กๆ ดังขึ้น สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นตามมา พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ที่นั่งอยู่ไกลๆ เมื่อได้เห็นลูกหลานยิ้มได้และมีความสุข รอยยิ้มที่เคยหายไปกลับค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ใหญ่ ราวกับความทุกข์หนักอึ้งของหลายคนถูกยกออกไปชั่วขณะ แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม
พี่กุ๊ก สรุปบทเรียนของวันนี้ไว้อย่างน่าประทับใจว่า ในภาวะวิกฤต รอยยิ้มของเด็กๆ มีพลังมหาศาล ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเด็กเอง แต่สามารถส่งต่อพลังบวกไปสู่ผู้ใหญ่ที่กำลังหมดหวังได้อย่างไม่น่าเชิอ
ภาพเด็กน้อยวิ่งถือภาพวาดบ้านและทิวทัศน์สีสันสดใสกลับไปอวดครอบครัว เปรียบเสมือนพวกเขากำลังหอบเอา “แสงสว่างเล็กๆ” วิ่งกลับไปเติมเต็มมุมมืดต่างๆ ของศูนย์พักพิงให้สว่างไสวขึ้นอีกครั้ง
“บทสรุปจากทีม MCATT”
เหตุการณ์ในวันนี้พิสูจน์ให้เห็นว่า “สุขภาพจิตที่ดี ไม่ได้หมายถึงการไม่มีปัญหา แต่หมายถึงการที่เรายังสามารถมีความสุขเพิ่มขึ้นได้ แม้เพียงเล็กน้อย ท่ามกลางปัญหาเหล่านั้น”
